Album z pięknymi zdjęciami Ireneusza Sobieszczuka i komentarzami Bogusława Kaczyńskiego, twórcy Teatru Muzycznego Roma, jest pozycją bardzo oryginalną.

Nie chodzi tutaj jedynie o estetyczną dokumentację dokonań warszawskiej sceny, która istniała zaledwie cztery lata (1994-1998), ale o przekonanie czytelników, że to, co się wtedy w Romie działo, było autentycznym zjawiskiem kulturalnym najwyższej próby, nagłe zaś przerwanie żywota tej instytucji - niepowetowaną stratą. Minęło kolejne 10 lat i o Romie Kaczyńskiego nikt nie pamięta, bo na tym miejscu działa scena musicalowa, warto jednak przynajmniej wyliczyć atuty tamtej placówki. Najważniejsze są trzy z nich: 1. W Teatrze Muzycznym Roma kultywowano pamięć o artystach polskiej opery, operetki i baletu, dawano też odrobinę satysfakcji i darzono szacunkiem tych, którzy nie zawsze sprawiedliwie "wyszli z obiegu". 2. W Romie Kaczyńskiego przygotowano liczne spektakle specjalnie dla dzieci, także tych bez rodzin, wychowujących się na ulicy, wykluczonych. Najmłodszym widzom dostarczano też niezbędnej wiedzy pozwalającej zbliżyć się do sztuki z wyższe