Teatr Ateneum w Warszawie: "TAK DALEKO, TAK BLISKO" wg prozy Tadeusza Konwickiego. Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Zaleski, dekoracje: Marek Chowaniec, kostiumy: Dorota Roqueplo, muzyka: Zygmunt Konieczny.
Premiera 12 XI 1998.

Adolf Rudnicki jedną ze swoich "Niebieskich knotek" zatytułował: "Nieco spóźnione sprawozdanie z Teatru Ateneum". Nie mogę być tak bezczelny, żeby od mego mistrza pożyczać tytuły, choć w tym akurat wypadku lepszego nie umiałbym wymyśleć: premiera Krzysztofa Zaleskiego odbyła się w grudniu zeszłego roku wraz z jubileuszem 70-lecia Ateneum. Piszę o niej w końcu kwietnia, a usprawiedliwienie tej zwłoki jest osobliwe. Rudnicki miał jasną sytuację, jego tekst, osnuty wokół "Zmierzchu Babla", zatrzymała cenzura, na druk czekał dobrych parę lat. Mój tekst utknął w pewnym sensie z winy Konwickiego... Żeby to wyjaśnić, muszę odwołać się do głęboko osobistej sprawy. Może bym tego nie czynił, bo ostatecznie co kogo może obchodzić osobiste życie recenzenta, gdyby nie fakt, że wyjątkowo osobiście dotknęło mnie przedstawienie w Ateneum. Zaczyna to wszystko brzmieć cokolwiek tajemniczo, a przecież o nic tajemniczego mi nie chodzi. Po prostu: kiedy