Kiedy Michał Fokin, jeden z największych reformatorów sztuki baletowej, wystawił dokładnie przed półwiekiem, bo w 1938 r. w Covent Garden swoją inscenizację "Kopciuszka", nie była to bynajmniej pierwsza wśród głośnych wersji baletowych tej powszechnie znanej i lubianej baśni Charlesa Perraulta. Począwszy od londyńskiej prapremiery Ferdynanda Alberta w 1822 r. i o rok późniejszej petersburskiej Charlesa Didelota, brało się za ten balet wielu choreografów, m.in. w 1893 r. Petipa, Iwanow i Cecchetti w Petersburgu, z głośnym występem gościnnym słynnej Pieriny Legnani, która wtedy właśnie popisała się bezbłędnym wykonaniem aż 32 fouette. Dopiero jednak moskiewska premiera z 1945 r. z muzyką Sergiusza Prokofiewam choreografią Rościsława Sacharowa, do libretta Mikołaja Wołkowa wypierając poprzednie opracowania muzyczne, zapewniła "Kopciuszkowi" największe triumfy. Nie bez powodu przywołałem zwłaszcza nazwisko Fokina, ponieważ obecnie, w pó�