Reżyserka pokazuje swoją wizję "dyskoteki uczuć", którą nosi w sobie każdy człowiek - o "Samsara disco" w rez. Agnieszki Olsten w Teatrze Polskim we Wrocławiu pisze Tobiasz Papuczys z Nowej Siły Krytycznej.

Agnieszka Olsten tworząc spektakl "Samsara Disco", wzięła na warsztat dwa rosyjskie teksty - "Iwanowa" Antoniego Czechowa i "Życie owadów" Wiktora Pielewina. Pomysł zinterpretowania dramatu Czechowa w kontekście współczesnej, modnej ostatnio w Europie powieści wydawał się znakomity. W jednym i drugim utworze nadrzędnym motywem, który tworzy atmosferę i stanowi źródło emocji bohaterów, jest nuda egzystencji. Oba pokazują chęć postaci do uwolnienia się z codzienności - szukają one wrażeń, próbują działać by zmienić swoje życie. Nie mają jednak możliwości i brakuje im odwagi. Ta chęć przebicia się na światło, do prawdziwego świata skontrastowana z wrodzoną bezradnością, powoduje konflikt, który powinien stać się osią ich dramatu. Jak powiedziałby Pielewin, każdy z nas chce lecieć do światła, a ostatecznie ląduje w ciemności. Agnieszka Olsten również ląduje w ciemności. Mimo że kontekst interpretacyjny jest jak najbardziej inte