Kiedy we wrześniu ub. roku rozpoczął się sezon teatralny w Łodzi, z zaciekawieniem, ale i z pewną dozą nieufności spoglądano na stary gmach teatru Domu Żołnierza, w którym po doskonałym Teatrze Kameralnym objął "rządy" młody, nieznany nikomu zespół. Historia tej grupy zapaleńców sięga jeszcze roku 1947, kiedy to w teatrze Schillera w Łodzi kilku młodych aktorów założyło koło samokształceniowe. Praca koła obejmowała studia marksizmu - leninizmu, analizę szkoły Stanisławskiego oraz naukę jeżyków obcych. Prawie co tydzień odbywały się zebrania, na których dyskutowano zarówno nad problemami życia politycznego i społecznego, jak i zagadnieniami pracy zawodowej. Minęły dwa lata. W tym czasie grupa zwiększyła się już do kilkunastu osób. W maju 1949 wystąpiła ona z memoriałem do Min. Kultury i Sztuki, przedstawiając projekt organizacji nowego, masowego i prawdziwie robotniczego teatru. Celem i zadaniem grupy było stworzenie dla robotni