Rewelacją pierwszych miesięcy 1950 r. stała się w teatrze polskim "Brygada szlifierza Karhana", sztuka czeskiego autora Wacława Kani. Ponieważ "Brygadzie" i związanym z nią osiągnięciom aktorskim i reżyserskim w Polsce poświęcimy osobne rozważania, notujemy na razie tylko informacyjnie: Sztuka Kani jest, jak się zdaje, najlepszym dotychczas utworem dramatycznym z życia kolektywu fabrycznego. Tematem jej jest zarówno nowy socjalistyczny stosunek do pracy jak wynikająca z niego walka o usprawnienie produkcji i współzawodnictwo pracy. Sztuka jest napisana z wielkim talentem dramatycznym, czytelnika i widza trzyma w napięciu. Wadą jej zdaje się być nieco zbyt sportowo-zawodnicze potraktowanie zasad współzawodnictwa. Jeżeli - jak mówi jedna z postaci Brygady - pięciolatka to wojna, w takim razie Kania chciałby rozegrać wojnę błyskawiczną, podczas gdy współzawodnictwo to raczej wojna nie obliczona na dorywczy, czasem wątpliwy efekt, lecz zmierzająca do