Irena Babel, przejmując dyrekcję Teatru Ludowego w trakcie sezonu, musiała pokonać dwie poważne trudności. Wyprowadzić teatr z kryzysu, jaki zarysował się w okresie działalności Szajny - i zaproponować własny program artystyczny. Ceremonia przejmowania przez nią władzy teatralnej odbyła się właściwie bez komentarzy, dyskusji i wrzawy publicystycznej, towarzyszącej nieustannie dyrekcji Skuszanki. Nie zmniejszyło to jednak ryzyka organizacyjnego i artystycznego. Zaczynać od zapełniania pustej widowni i rekonstrukcji zniszczonych sił aktorskich nie jest łatwo. Wybrała wiec drogę ostrożną i wypróbowaną przez teatry prowincjonalne, działające w trudnym terenie. Popularnie przyrządzona klasyka i akcent współczesności, przystępne środki inscenizacyjne i kokieteryjna obietnica odejścia od scenicznego eksperymentatorstwa. Tyle na razie jesteśmy w stanie odczytać z dwóch pierwszych premier, biorąc pod uwagę również najbliższą zapowiedź (adaptacj