Zbyt wielką wagę przywiązuję do działalności Teatru Śląskiego im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, zbyt cenię aktorów z tego zespołu, zbyt wielki mam szacunek dla prac reżyserskich Jerzego Jarockiego i scenograficznych Józefa Szajny, żeby pominąć milczeniem omylną, moim zdaniem, inscenizację "Franka V" Durrrenmatta w tym teatrze. Trudno milczeć także z tego względu, że tym razem omyłki są bardzo uchwytne, a typowe dla wielu przedstawień w teatrach polskich w ogóle, a nie koniecznie dla danego spektaklu na danej scenie. Chciałbym więc, żeby dzwonki alarmowe, które zaraz uruchomię, zabrzmiały w uszach nie tylko realizatorów omawianego widowiska. Podstawowym warunkiem trafnej inscenizacji jest znalezienie właściwego klucza dla danego dzieła. Jeżeli klucz nie pasuje - ramek się nie otworzy, można najwyżej wyłamać drzwi. "Opera bankierska" Durrenmatta "Frank V" jest utworem dość żartobliwym, choć w stylu ironiczno-makabrycznym, ale nie tragedi�