Fakt kulturowy, którego znaczenia jeszcze dzis zapewne nie ogarniamy: w naszych mieszkaniach, na naszych ekranach, jasny i logiczny wykład treści i znaczeń utworu, który nie bez racji uważany jest za najtrudniejszy w dorobku polskiego romantyzmu. "Nie-Boska komedia" Zygmunta hrabiego Krasińskiego nie jednej scenie teatralnej przysporzyła roz­czarowań, że już nie wspomnę o to­mach specjalistycznych analiz, jakie wywołała. Bywała podziwiana, zwal­czana, niedoceniana, zapominana, kaleczona, wreszcie regularnie gry­wana, lae nigdy nie stanowiłą łatwego zwycięstwa dla realizatorów, na­wet jeśli zbliżała się kształtem do zamysłu autora. Mój Boże, jakież bywały te "Nie-Boskie" ! Często wykastrowane, sprowadzone do sporu o rewolucję, do starcia hrabiego Henryka z Pankracym, jeszcze częściej bez zakoń­czenia, w którym autor życzy sobie zwycięstwa Galilejczyka. Był kosz­mar - parodia w Teatrze Powszech­nym przed laty (reżyseria Lidii Zam­kow