Teatr telewizyjny do­robił się własnej kla­syki. Bardzo dobrze się więc stało, że Jerzy Koenig zdecydo­wał się na powtórzenia spek­takli w poniedziałkowym teat­rze, przypominając w ten sposób re­alizacje wybitne, składające się na kanon polskiej klasyki. Przypusz­czam, że kanon ów wejdzie w swo­im czasie do żywego obiegu eduka­cyjnego, zasilając zasoby wideoteki szkolnej. Na razie mamy za sobą dwa powtórzenia: Wajdowską "Noc listopadową" Stanisława Wyspiań­skiego i pokazaną w maju insceni­zację "Nie-Boskiej Komedii" Zyg­munta Krasińskiego przygotowaną przez Zygmunta Hübnera. Spektakl Hübnera powtórzony w maju to jedna z najlepszych reali­zacji poematu dramatycznego Kra­sińskiego, trudno porównywalna ze spektaklami żywego planu, ze wzglę­du na wyjątkowo trafne wykorzy­stanie walorów przekazu telewizyj­nego. Reżyser zadbał o równowagę wszystkich motywów dramatu Kra­sińskiego, w równej mierze przy­kładając się do ukazani