Marzena Kuraś. Instytut Sztuki PAN już od samego początku, od 1949 r., gdy jako Państwowy Instytut Sztuki powstał przy Ministerstwie Kultury i Sztuki, zakładał prowadzenie obok badań naukowych z zakresu historii sztuki, teatru, muzyki, filmu, także działalność pracowni dokumentujących życie artystyczne kraju.

I tak powstała Dokumentacja Teatru, działająca początkowo przy Sekcji Teatru PIS kierowanej przez Leona Schillera. Przejęła ona znaczną część zbiorów bibliotecznych i archiwaliów zgromadzonych przez Mieczysława Rulikowskiego i Stanisława Dąbrowskiego, którzy z Bohdanem Korzeniewskim utworzyli w 1948 r. Instytut Teatrologiczny, mający scalać wszelkie materiały historii teatru. Jego krótki żywot nie pozwolił zrealizować wspanialej idei Rulikowskiego, gomadzenia teatraliów w jednej instytucji z centralną informacją o ich zawartości. Następnie powołano przy MKiS Studium Teatrologiczne. Zbiory tych dwóch placówek stanowiły potem trzon pisowskiej Dokumentacji Teatru, która do końca lat 50. Zajmowała się zarówno bieżącą dokumentacją teatralną jak i archiwaliami rękopiśmiennymi. Dopiero w latach 60. , gdy dział rękopisów Instytutu Sztuki przemianowano na Zbiory Specjalne, przekazano tam większość rękopiśmiennych teatraliów, założ