Kolejnym spektaklem, zapre­zentowanym w ramach WST, był wsławiony już wieloma nagrodami "Ślub" Witolda Gombrowicza w reż. Jerzego {#os#1115}Jarockiego{/#}. Mieliśmy okazję przekonać się, że sława tego przedstawienia jest w pełni za­służona. Patrząc na scenę za­stanawiałam się czy Jerzy Jarocki będzie jeszcze kiedyś po­wracał do "Ślubu", czy też tym razem jest to jego ostatnia realizacja tego dramatu. Arty­sta w swoim dorobku ma wszak kilka realizacji "Ślubu". Ta, którą teraz oglądaliśmy została uznana przez krytykę za najlepszą. Także w historii inscenizacji tego dramatu na naszych scenach w ogóle. "Ślub", uważany przez inscenizatorów i krytykę za naj­trudniejszą sztukę Gombrowi­cza, jest utworem o formie, przeciwko formie, jest paro­dią formy, groteską, ironią. Ale "Ślub" jest także utwo­rem o władzy, o dramacie pewnych prawd i sprzeczności uniwersalnych, o mechaniz­mach psychospołecznych. Wie-lowarstwowość materii sztu­ki i