(....)I tak XII WST zostały w całości poświęcone polskiej dramaturgii XX wieku, który to fakt już sam w sobie można uznać za wydarzenie. Chodziło więc o pokazanie, jak nasz rodzimy repertuar, na który zwykło się narzekać - że nie w pełni wykorzysta­ny i nie taki, jakiego ocze­kuje teatr - przedstawia się w konkretnych realizacjach. Efekt, czyli te siedem pre­mier, wybranych spośród róż­nych teatralnych pozycji, na pewno świadczy na korzyść. Tym bardziej że reprezento­wały one dość urozmaicony zestaw dramaturgicznych i te­atralnych propozycji. Teatr Stary z Krakowa zaproponował "Garbusem" Mrożka w reży­serii Jerzego {#os#1115}Jarockiego{/#} rów­nież spektakl dyskursywny, w którym zagrały intelektualne koncepty. Nowa sztuka Mroż­ka - określana mianem "dziwnej" i ustępująca wielu wcześniejszym utworom - za­kłada generalnie pewną inte­lektualną grę, głosząc przewrotną filozofię podwójnej tożsamości (kłaniają się tutaj