Policja rozgrywająca dramat ze sfer żandarmeryjnych wkroczyła na tę scenę z niezwykłym, jak na policję wdziękiem, radując serca wszystkich entuzjastów humoru, a zwła­szcza humoru absurdalnego, będącego jak wiadomo wszelakim humorologom, humorem najwyższej klasy. Klasa ta zabłysnęła prze­de wszystkim w samej te­zie "dramatu". Oto jeżeli państwo stosuje środki przymusu po to, aby obywatele byli porządni i lojalni, może ono - oczywiście w absurdalnej teorii - doprowadzić w końcu do tego, że rzeczywiście obywatele staną się wszyscy bez wyjątku tak dalece porządni i lojalni, ze instytucja powołana do pilnowania tej porządności i lojalności, a więc policja, stanie się zbędna. Cóż będzie się dzia­ło wówczas? Wówczas policja jeśli ma urzędować nadal, musi sama fabryko­wać przestępstwa, aby uzasadnić swo­je istnienie. A ponieważ obywatele są do tego stopnia lojalni i porządni, że nie dadzą się nakłonić ani sprowoko­wać do