Problemy zdrady, połączone z dociekaniami, co wpływa na kształt osobowości zdrajców, nieraz znajdowały ujęcie w literaturze. A więc i na terenie dramatu. Najpierw Teatr Ka­meralny zaprezentował sztukę Łubieńskiego "Zegary", która była swoistym studium na ten temat, a obecnie ta sama scena wystawia utwór Ireneusza Iredyńskiego pt. "Żegnaj Juda­szu" o podobnej problematyce. Sztuki dwóch polskich autorów młodszego pokolenia (z tym, że Iredyński nie jest debiutantem sceni­cznym) mają wspólny rys, aczkol­wiek dzieją się w różnych epokach. Tym wspólnym i bardzo ogólnym rysem staje się motywacja działań bohaterów, którzy - wbrew obiegowym pojęciom "zdrady" - nie są typowymi, czarnymi charaktera­mi, więc zbiorowiskiem zła moral­nego. Oba dramaty łączy jeszcze pewna literackość języka - co spra­wia - że czyta się je znacznie le­piej, aniżeli odbiera w kształcie tea­tralnym. Oczywiście, język Iredyńskiego i język Łubieńskiego ró�