Teatr Stary w Krakowie wysta­wił sztukę Ireneusza Iredyńskiego "Żegnaj, Judaszu". "Ju­dasz" przeleżał dość długo w ocze­kiwaniu na teatr i inscenizatora - ale doczekał się wreszcie: wziął go na warsztat sam Konrad {#os#6236}Swinarski{/#}. Swinarski, jeżeli przyjrzeć się je­go dotychczasowym dokonaniom teatralnym, operuje niejako między dwoma biegunami: rozbudowanej inscenizacji, precyzyjnie przemyśla­nych i z rozmachem poprowadzo­nych scen ansamblowych oraz fi­nezyjnej analizy psychologicznej w sztukach kameralnych. Ale zarów­no w jednym, jak i w drugim przypadku, bezbłędnie prowadzi ak­tora i z niezwykłą logiką wypunktowuje stosunki między poszczegól­nymi postaciami spektaklu. Krakowskie przedstawienie jest bardzo gorzkie, tak jak gorzka jest sztuka Iredyńskiego. Słabości czło­wiecze, skłonność do zdrady, brak wzajemnego zaufania, okrucieństwo - jednym słowem nic co ludzkie nie jest tu obce. W dodatku dzia­ła odwieczny mechanizm przem