"To nie o tobie. O twoich sąsiadach" - przekornie, ironicznie uspokaja widzów autor w ulotce z roku 1929, reklamującej prapremierę "Plus­kwy" w reżyserii Meyerholda. "To nie o tobie" - przewrotnie nawiązuje do gogolowskiego: sami z siebie się śmie­jecie. Pozornie wszystko proste. Ostra satyra na straszne mieszczaństwo, na odszczepieńców klasy robotniczej. Prisypkin - bohater negatywny, kon-formista, kołtuński karierowicz, cha­mowaty opój, pasożyt, ot, pluskwa spo­łecznej zbiorowości. Ale dyskretna iro­nia ukazuje też inne wymiary, inne od­niesienia. Feeryczna komedia - uspo­kaja podtytułem Majakowski. Bawcie się! Reżyser warszawskiego przedsta­wienia odczytuje uważnie: komedia wysoka, nawet biała tragedia. Rzecz bowiem przerasta aktualność satyry wycinka ówczesnej radzieckiej rzeczywistości społecznej, obyczajowej, politycznej. To walka o człowieka. O czło­wieka, który może zagubić sam siebie, którego może zniszczyć społeczeństwo. Wielkie