SZTUKA Friedricha Durrenmatta "FRANK V", grana obecnie w warszawskim Te­atrze Dramatycznym, z kilku co najmniej względów zasłu­guje na jak najżywszą uwa­gę widza polskiego. Po pierwsze, jest to sztuka o charakterze polity­cznym - w najszerszym rozumie­niu tego słowa: autor bierze pewien model współżycia określonej grupy ludzi, pewien system stosunków międzyludzkich, ukazuje jego zasa­dę istnienia, cel, momenty przeobra­żeń. System ten da się bez większe­go trudu zinterpretować jako kapi­talistyczny i cokolwiek byśmy nie powiedzieli na temat zastrzeżeń au­tora co do możliwych wulgaryzacji, tzw. wymowy utworu artystyczne­go, "Frank V" w swym klimacie mo­ralnym i obyczajowym nie jest sztuką przychylną systemowi kapi­talistycznemu. Po drugie, sztuka Durrenmatta jest niezwykle pouczająca z punktu widzenia formy. Pomijając już fa­chowe roztrząsania na temat sto­sunku Durrenmatta do Brechta, wy­pada powiedzieć, że utwór został