O swojej przedostatniej sztu­ce, "operze banku pry­watnego - Franku V", sam Durrenmatt wypowie­dział wiele uwag. Powie­dział tyle, że łatwo byłoby przeprowadzić krytykę tego utworu przy pomocy samych tylko wypowie­dzi autora. Bezpośrednim czy też po­średnim powodem tej mnogości ko­mentarzy i wyjaśnień autorskich były liczne wątpliwości i pytania kry­tyki z jakimi spotkał się "Frank V" po pierwszych premierach. Możliwe, że Frank V nie napotkał jeszcze odpowiedniej realizacji teatralnej. Ale też wydaje się, że po prostu ta sztuka autora "Wizyty starszej pani" nie osiągnęła mistrzostwa, klarow­ności i siły przekonywania innych jego dzieł i może dlatego nie potra­fi dostatecznie tłumaczyć się sama. To, co Durrenmatt mówi o "Fran­ku V" bywa niezmiernie interesują­ce. I sprawdza się w sztuce - tylko niezupełnie przekonuje w wymia­rze artystycznym. Począwszy od owej inspiracji szekspirowskiej, któ­rej sygnał mamy w prologu. "Decy­zję o