Po "Diable i Panu Bogu" w Teatrze Dra­matycznym- "Anioł zstąpił do Babilonu". Po Sartrze - Durrenmatt, a przywołane nie­bieskie i piekielne moce wiodą obu zna­komitych dramaturgów do tego samego wniosku, że ziemia jest dla ludzi. Dla in­nych jednak ludzi przeznacza ją Sartre, dla innych Durrenmatt. Wydaje się, jak gdyby Teatr Dramatyczny wystawił ko­lejno dwa głosy w dyskusji na jeden z bardziej zasadniczych tematów: co ma ro­bić człowiek na świecie. Sartre uzbroił Goetza i odpowiedział, że walczyć, Du­rrenmatt - że żebrać. Odpowiedź Durrenmatta jest zresztą znacznie bardziej prze­wrotna i skomplikowana. Polskie inscenizacje dramatów Durrenmatta nie pokrywają się z chronologią ich powstawania. Po "Wizycie starszej pa­ni", sztuce bardzo czytelnej w swym jed­nolitym okrucieństwie, oglądamy wcześ­niejszego "Romulusa Wielkiego" i "Anioła", dramaty ani tak jednoznaczne, ani tak konsekwentne. Adres "Wizyty" można zna­komicie określić w kategori