Pierwsze wrażenie - nastrój dobrej zabawy. Dziewczę w bieli, anioł z na­iwnych obrazków w glorii barokowych skrzydeł, wesołe, kolorowe łachmany żebracze, srebrny Nabuchodonozor, po­złacane głowy ministrów i dostojników dworu, wygłodzony kat esteta, rzesze smętnych poetów, śpiewający bankier i policjant. Zarys asyryjskich malowi­deł i sarkofag, jako łoże, pod przęsła­mi mostu o żelaznej współczesnej kon­strukcji, pomysłowa, ponadczasowa scenografia i kostium. Wiele błyskotli­wych sformułowań, dowcipnych aluzji do władzy, państwa, polityki, ludzkich śmiesznostek i małości - oto klimat sztuki "Anioł zstąpił do Babilonu". Teatr Dramatyczny wierny Durrenmattowi prezentuje nam już trzeci tekst sceniczny tego ciekawego autora. (Pa­miętamy doskonałą inscenizację "Wi­zyty starszej pani" i "Romulusa Wiel­kiego".) Baśniowość nasuwa skojarzenia z Brechtem. Żywa, swobodna in­scenizacja Konrada {#os#6236}Swinarskiego{/#} umiejętnie podchwytuj