Ostatni Dzień ubiegłego tygodnia był prawdziwym świę teatralnym w Warszawie. A już dla warszawskiego Teatru Narodowego był to mo­ment naprawdę przełomowy. Oto na tej od dawna murszejącej scenie, w tej ziejącej zwykle nu­dą sali, gdzie chodziło się przeważnie z uczuciem przeraże­nia na myśl o mającym się odbyć spektaklu - pokazano przed­stawienie wspaniałe: wesołe, dos­konale zagrane, żywe, trafne, przepięknie wtajemniczające w pracę i magię teatru. Jest to "Historya o Chwalebnym Zmar­twychwstaniu Pańskim" spisana przez księdza Mikołaja z Wilkowiecka, opracowana dramaturgicznie i wyreżyserowana przez nowego dyrektora Teatru Naro­dowego, Kazimierza {#os#58}Dejmka{/#}. Trudno opisać ogrom pracy inscenizatora, który z wielu staro­polskich tekstów - misteryjnych, żakowskich, frantowskich opierając sie na kanwie szesnastowieeznego misterium religij­nego, stworzył dzieło teatralne informujące o bogatej polskiej tradycji dramaturgicznej, a je­d