"Zbrodnia i kara" Dostojewskiego w adaptacji, reżyserii i in­scenizacji Andrzeja {#os#2589}Wajdy{/#} zosta­ła omówiona na łamach Teatru (nr 1/1985) przez Janusza Majcherka po premierze w Starym Teatrze w Krakowie jesienią 1984 roku; widzowie warszawscy mo­gli obejrzeć przedstawienie w bieżącym roku w czasie Warszaw­skich Spotkań Teatralnych. Mię­dzy dwiema wersjami teatralny­mi zachodzą pewne różnice: w Krakowie w drugiej części przed­stawienia widzowie siedzieli w głębi sceny jako publiczność na sali rozpraw. W Warszawie zapewne w rezultacie warunków narzuconych przez uprzedni ob­jazd w wielu krajach, nastąpił powrót do normalnej sceny pu­dełkowej i nie było właściwie powodu, by pokazywać rzecz w niewygodach malami Teatru Stu­dio: balaski sądowe pełniące ro­lę tradycyjnej rampy można by­ło ustawić w każdym normalnym teatrze kameralnym. W finale zamiast przejścia przez scenę Raskolnikowa przy taczce i Soni z biblią oraz termosem, mieli