Dopiero z perspektywy dnia dzisiejszego ocenić możemy pro­roczy charakter książki Ta­deusza Konwickiego "Mała apokalipsa", której scenicz­ną wersję - w reżyse­rii Krzysztofa {#os#694}Zaleskiego{/#} (także autora adaptacji), scenografii Jerzego {#os#781}Rudzkiego{/#} i z muzyką Jerzego {#os#2611}Satanowskiego{/#} wystawił Teatr Ateneum. W 1979 r. kiedy książka uka­zała się po raz pierwszy (oczy­wiście nieoficjalnie), zawarta w niej kassandryczna wizja kryzysu wartości i rozpadu wszystkiego, zdawała się być mocno przesadzona, usprawie­dliwiona jedynie kategoriami groteski. Tymczasem dziś wi­dzimy, że większość tych wizji przemieniła się w najprawdziwszą rzeczywistość. Akcja spektaklu (utrzymane­go w tonacji trochę onirycznej) obejmuje jeden, ale jakże bo­gaty, dzień z życia bohatera. Rozpoczyna się wizytą dwóch przyjaciół, którzy przychodzą doń z propozycją, by wstrząs­nąć narodowym sumieniem (po­przez dobrowolne samospalenie s