"Małego biesa", granego od lutego hr. w Teatrze im. J. Słowackiego, zaliczyć wypada niewątpliwie do spektakli du­żego formatu tak ze wzglądu na wiel­kość zainwestowanego w niego kapi­tału aktorskiego (dwadzieścia parę osób), inscenizacyjnego (aż trzech asy­stentów reżysera), wspomaganego współpracą choreografa i muzyka, jak i z racji osiągniętych efektów artysty­cznych. Autor "Małego biesa" Fiodor Sołogub, podobnie jak Andrejew, Jewireimow, Błok, należy do szkoły symbolizmu ro­syjskiego, której rozkwit przypada na lata poprzedzające wybuch Rewolucji Październikowej. Jego tekst jest świa­dectwem pewnego kryzysu duchowego, ujawnieniem drążących podświadomość niepokojów i równie nieokreślonych oczekiwań, zapisem przeczuć tej pow­szechnej pożogi, w której spłonie świat stary. "Mały bies" powstał w roku 1907, w wersji powieściowej. Natych­miast po ogłoszeniu go drukiem jego autor zanotował wzrost prestiżu, wię­cej: poznał smak