Fiodor Sołogub jest pisarzem w Pols­ce raczej słabo znanym, więc może godzi się przypomnieć, że ten wybitny poeta, prozaik, dramaturg, a także tłumacz, uro­dził się w roku 1863, zmarł zaś mając sześćdziesiąt siedem lat. Jego powieść, "Mały bies" uznano za jedno z arcydzieł literatury rosyjskiej okresu symbolizmu, w lutym bieżącego roku wystawił na sce­nie krakowskiego Teatru im. Słowackie­go reżyser młodej generacji Rudolf {#os#784}Zioło{/#}. Była to decyzja, przyznać trzeba, odważna, ponieważ utwór Sołoguba, mimo wszelkich należnych mu słów uznania nosi na sobie pewne piętno dekadenc­kiego widzenia świata, wiążące go z ok­reśloną epoką i ryzykowna, gdyż po­wieść rosyjskiego pisarza zbudowana jest jakby z tysiąca epizodów, które w teatrze trudno zespolić w logiczną ca­łość. W świecie, który wykreował pisarz ro­syjski, zanegowane zostały podstawowe normy etyczne. I stało się tak nie dlatego, iż rządzić by nim mia