Najpierw był spektakl dyplomowy "Generacja" w Akademii Teatralnej. Scenariusz, który przygotował dla młodych aktorów Piotr {#os#7088}Łazarkiewicz{/#}, był nietypowy. Składał się z kilkunastu małych form teatralnych pisanych przez dramatopisarzy współczesnych, m.in: Krzysz­tofa {#os#40269}Bizio{/#}, Annę {#os#39161}Burzyńską{/#}, Cezare­go {#os#10762}Harasimowicza{/#}. Wszystkie opo­wiadały o młodych ludziach tu i teraz. Wśród utworów znalazła się też mi­niatura Tomasza {#os#25577}Mana{/#}. Historia dziewczyny, która stra­ciła dziecko, a teraz w obecności oj­ca próbuje wyrzucić z siebie wszyst­ko to, co ją boli. Nie wiadomo, kiedy mówi prawdę, a kiedy udaje przed samą sobą? Czy rzeczywiście słyszy płacz dziecka za ścianą w drugim po­koju? Czy mówi o tym dlatego, że tak bardzo chciałaby ten płacz usłyszeć? Łazarkiewicz już zaraz po premie­rze "Generacji" w styczniu zeszłego roku wiedział, że do sztuki Tomasza Mana musi jeszcze