- Jakie było Pani pierwsze wrażenie po lekturze tego przedziwnego dramatu, ja­kim jest Nondum? - Od razu zapadł we mnie mocno, urzekając swoją sugestywnością i plastycznością ję­zykową. Najpierw go usłysza­łam i poczułam, a potem zacie­kawiła mnie jego tajemnica i zagadka. - Jak więc rozszyfrowała Pani tę zagadkę? - Starałam się rozbierać ten tekst na różnych płaszczy­znach. Pierwsza - to płaszczy­zna kodu kulturowego, który dostępny jest dla tzw. widza wyrobionego, interesującego się literaturą z kręgu takich pi­sarzy, jak Borges czy Umberto Eco. Można w tym utworze od­naleźć echa tych pisarzy, co więcej, można go rozbierać jak kobietę z wielu spódnic. Gdy zdejmiemy "spódnicę" borgesowską, ukazuje się "spódni­ca" Eco, a pod tym wszystkim jest jeszcze Gombrowicz, Bec­kett i Mrożek. Druga z kolei to płaszczyzna emocji, o wiele mi bliższa. Bo przecież jest w tym tekście opowiadana pewna historia, w której za­wierają s