EN

25.05.2020 Wersja do druku

Gwiaździste niebo. O "Kukle" Jarosława Jakubowskiego

Sztuka jest bez wątpienia próbą konfrontacji z problemem tożsamości i odpowiedzialności za własne życie - pisze Katarzyna Wojtysiak-Wawrzyniak w portalu Teatrologia.info.

Człowiek jest syntezą nieskończoności i skończoności, doczesności i wieczności, wolności i konieczności, jednym słowem, syntezą. Soren Kierkegaard Wszystko jest w ręku człowieka, a on pozwala zdmuchnąć sobie wszystko sprzed nosa, jedynie i wyłącznie z tchórzostwa.. to pewne. Ciekawe, czego ludzie boją się najbardziej? Nowego kroku, nowego własnego słowa obawiają się nade wszystko Fiodor Dostojewski "Kukła" to jeden z najbardziej niejednoznacznych współczesnych tekstów dramatycznych - nic w nim nie ma oczywistego. Nie wiemy, co się tak naprawdę wydarzyło. Czy Syn rzeczywiście kogoś zabił? Jeśli tak, to kogo? Obcego? Chrystusa w sobie? Siebie? Ojca? Każda z tych ofiar miałaby uzasadnienie w tekście. Czy był to samounicestwiający się gest indywiduacyjny, czy symboliczne ojcobójstwo uniemożliwione przez ojca, czy wreszcie przejście do niechrześcijańskiego porządku etycznego - to pytania, które zadajemy sobie, interpretując tę sztukę.

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

Gwiaździste niebo. O "Kukle" Jarosława Jakubowskiego

Źródło:

Materiał własny

www.teatrologia.info

Autor:

Katarzyna Wojtysiak-Wawrzyniak

Data:

25.05.2020