Andrzej Strumiłło, wilnianin, zdeklarowany mieszkaniec Puszczy Piskiej, Suwalszczyzny i zarazem podróżnik, pracownik ONZ a przede wszystkim znakomity rysownik, malarz i poeta zmarł w czwartek wieku 92 lat.

Andrzej Strumiłło był twórcą o olbrzymim i różnorodnym dorobku artystycznym; był też jedną z najbardziej intrygujących i barwnych postaci w świecie polskiej plastyki. Postać nieco paradoksalna - mówili o artyście przyjaciele i krytycy sztuki - z jednej strony był samotnikiem, z drugiej pełnym energii, oryginalnych idei malarzem, grafikiem, rzeźbiarzem, fotografem, poetą, pisarzem, scenografem. Był też profesorem kontraktowym Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz szefem pracowni graficznej Sekretariatu Generalnego ONZ w Nowym Jorku. Był uczniem Władysława Strzemińskiego, należał też do Grupy Samokształceniowej kierowanej przez Andrzeja Wróblewskiego, w której też znaleźli się Andrzej Wajda i Walerian Borowczyk. Po studiach Strumiłło asystował Eugeniuszowi Eibischowi i to był kolejny ważny etap formacji młodego artysty, podobnie jak współpraca z Tadeuszem Grygielem i Adamem Rychtarskim w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Łodzi.