Wszystko dobre, co się do­brze kończy" nie należy należy do najpopularniejszych sztuk Szekspira. Nawet pośród ko­medii zajmuje miejsce daleko nie tylko za "Snem nocy letniej" i "Bu­rzą", ale także za "Wesołymi ku­moszkami z Windsoru" czy "Jak wam się podoba". A jednak ta dziwna komedia zaciekawia z wie­lu względów. Powstała w okresie życia Szekspira, który do dziś po­zostaje okryty najgłębszą mgłą ta­jemniczości, gdzieś około roku 1603. Wzniosłość i najbardziej rubaszna wesołość, tyrady o honorze i zdra­dy, przeniewierstwa, czułe, czyste uczucie i zboczone popędy - to wszystko sąsiaduje w tej sztuce tak dobrze, jak w życiu. Ale w ży­ciu gwałtownym, namiętnym, wy­rażanym w najbardziej krańcowych przejawach. A jednocześnie jest to dramat właściwie źle napisany: intryga wą­tła i rozwiązana nazbyt łatwo, plą­cze się w dygresjach i pobocznych wątkach, które wysuwają się na plan pierwszy, osłabiając tempo ak­cji, a niekiedy