"Boska komedia" wg Dantego Alighieri w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Pisze Benjamin Paschalski na blogu Kulturalny Cham.

Istnieją utwory literackie, które mają moc nie tylko tekstu ale i potencjał dla wizualnego zobrazowania treści. Nie ulega wątpliwości, że takowym jest "Boska komedia" Dantego Alighieri. Owa szczególna wędrówka poprzez raj, czyściec i piekło, którą odbywa alter ego autora, to synteza średniowiecznej filozofii i krytyka świata doczesnego: poszukiwania szczęścia w zbawieniu. Kilka lat temu w Awinionie wspaniały spektakl przygotował Romeo Castellucci, który poszczególne części utworu osadził w różnych przestrzeniach i lokalizacjach miasta. Polska tradycja odwołuje do widowiska Józefa Szajny, które pozostaje w legendzie teatralnej jako świetne, wizyjne i ponadczasowe. Oba wyżej wspomniane odwoływały się właśnie do obrazu, który zniewalał i oczarowywał. W przypadku włoskiego twórcy dodatkowym walorem stała się symboliczna uniwersalność i korespondowanie z rzeczywistością dnia codziennego. Oba spektakle stanowią już historię sceny. Kolejny