"Antygona w Nowym Jorku" Janusza Głowackiego w reż. Macieja Marczewskiego w Teatrze Wilama Horzycy w Toruniu. Pisze Anita Nowak.

Choć w "Antygonie w Nowym Jorku", Janusz Głowacki porusza problem tragiczny, skłaniający do głębokich przemyśleń, refleksji, to dzięki wielkiemu talentowi autora dramat nie przygnębia odbiorcy. Reżyserujący Maciej Marczewski doskonale potrafił komediowe pierwiastki z tego genialnego tekstu wydobyć, podkreślić zawarty w dramacie inteligentny humor i stworzyć na scenie tragikomiczny obraz świata. A więc obraz prawdziwy. Bo życie nie jest przecież jednowymiarowe. Wiele jest na scenie sytuacji, choć dramatycznych, to jednocześnie tak absurdalnych, że na widowni często słychać śmiech. Spotykamy tu też kilka niezwykle pięknych, ciekawych i barwnych postaci. Ludzi, którym chociaż w życiu się nie powiodło; bo zostali opuszczeni przez bliskich, potracili swoje domy i przyszło im mieszkać w nowojorskim Tompkins Square Parku, nie utracili swego człowieczeństwa. A tym minimum, które los im zaoferował, umieją cieszyć się tak samo, jak ci, którzy mają