Wzruszenia związane z obrzędowością Bożego Narodzenia stanowią w Polsce nie tyle składnik uczucia religijnego, ile patriotycznego. Niekoniecznie sensie bardzo podniosłym (...). Wystarczy, że patriotycznego w sensie obyczajowym. W sensie domowego ciepła, wdzięku rodzimego obyczaju, całej tej poświaty lirycznej, którą w Polsce przeciętny mieszkaniec w sercu swoim nosi od dzieciństwa". Być może przywoływałem już ten cytat. Być może znam go na pamięć i dlatego bywa, że kiedy oglądam niektóre zdarzenia teatralne widzę je właśnie w lirycznej poświacie. W takiej, o jakiej pisze Kazimierz Wyka w swoim wspomnieniu-eseju o Tytusie Czyżewskim i o jego "Pastorałkach". Tamże, w tym wspomnieniu - eseju, K. Wyka podaje przykłady utworów; w których "wdzięk rodzinnego obyczaju" zostawił swój ślad. Pisząc zaś o tym co łączy "Pastorałki" T. Czyżewskiego z "Pastorałką" Leona Schillera zaznacza, że łączy je "przede wszystkim wspólne źródło teatral