Jeszcze tak niedawno "Sen nocy letniej", grywany albo w stylizacji na antyk albo jako baśniowa feeria, uważany był powszechnie za jedną z najpo­godniejszych komedii Szekspi­ra. We wstępie do jubileuszo­wego wydania "Dzieł", które ukazały się na rynku przed sześciu laty i z założenia obej­mowały najnowsze badania nad {#au#136}Szekspirem{/#}, "Sen nocy let­niej" został zaprezentowany jako komedia "weselna w na­stroju, pogodnie przedstawia­jąca sprzeczki i nieporozumie­nia zakochanych, roztaczająca baśniową atmosferę lasu, w którym w noc świętojańską dzieją się różne dziwy" A głów­ny wątek sztuki "stanowi mi­łość romantycznie przeżyta przy łaskawej pomocy Puka i jego czarodziejskiego kwiatu". Jesteśmy dziś już dość dale­ko od takiego rozumienia tej komedii. Nie tylko za sprawą Konrada {#os#6236}Swinarskigo{/#}, który w Teatrze Starym w Krakowie pokazał zupełnie inną twarz tego utworu. Także dzięki współczesnej, i to polskiej, s