EN

5.04.2019 Wersja do druku

O wyższości basów i barytonów

W barwnej kronice Konkursu im. Adama Didura są nie tylko nazwiska świetnych laureatów, ale nawet i stan wojenny - pisze Jacek Marczyński w Rzeczpospolitej.

Po raz pierwszy konkurs - wówczas tylko ogólnopolski -zorganizowano w 1979 roku i było to pierwsze w kraju przedsięwzięcie nastawione na poszukiwanie i promocję młodych talentów wokalnych. Laureatami głównych nagród zostali bas Paweł Janowski, który potem związał się z teatrami włoskimi, oraz Małgorzata Armanowska (sopran). Ona z kolei po sukcesach w Polsce rozpoczęła działalność artystyczną w Wielkiej Brytanii. Druga edycja upłynęła pod znakiem dominacji basów. Śpiewacy dysponujący tym rodzajem głosu zgarnęli trzy nagrody. Dla zwycięzcy Romualda Tesarowicza był to wstęp do europejskiej kariery, zwłaszcza na najważniejszych scenach Francji, Radosław Żukowski został solistą teatrów w Łodzi i Wrocławiu, a Janusz Monarcha - filarem zespołu wiedeńskiej Staatsoper w Wiedniu. 0 tym, że w Bytomiu okazali się najlepsi, dowiedzieli się późnym wieczorem 12 grudnia 1981 roku. Zaplanowany na dzień następny koncert laureatów nie odbył się, bo

Zaloguj się i czytaj dalej za darmo

Zalogowani użytkownicy mają nieograniczony dostęp do wszystkich artykułów na e-teatrze.

Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się.

Tytuł oryginalny

O wyższości basów i barytonów

Źródło:

Materiał nadesłany

Rzeczpospolita nr 75/29-03-19 dodatek

Autor:

-j.m.

Data:

05.04.2019

Festiwale