1 marca na Scenie Kameralnej Narodowego Starego Teatru premiera "Panien z Wilka" wg Iwaszkiewicza w reżyserii Agnieszki Glińskiej.

...odszedł zanim się dowiedział, jak to wszystko nic nie znaczy, to, co człowiek postanawia i dokonywa świadomie, a wszystko ważne dokonane niechcący zostaje gdzieś za nami i potem nas ściga. (Jarosław Iwaszkiewicz) Odwiedzający Wilko po 15 latach Wiktor przegląda się w swoich wspomnieniach i podejmuje próbę zrekonstruowania siebie. Spotkanie z kobietami z przeszłości konfrontuje go z pustką i jałowością własnej egzystencji, doświadczenie wojenne odebrało mu zdolność przeżywania uczuć. Co na to kobiety? Co dla nich znaczy to nagłe wtargnięcie? Konfrontacja z przeszłością, mijającym czasem, własnym wiekiem? "Wiktor! Wiktor przyjechał! Jak miło cię mieć, znów" - czy na pewno? Tak tylko - jak gdyby nic? Wiele pisano o tym, że kobiecość u Iwaszkiewicza musi być na swój sposób uśmiercona, znieruchomiała. Narracja Iwaszkiewiczowska ma charakter sentymentalny, fantazmatyczny i wektor niekoniecznie heteroseksualny. Zamyka więc panny w niejasn