Sztuka Stefana Friedmana i Jonasza Kofty "Fachowcy, czyli po prostu robota" wystawiona w Teatrze Komedia na Żoliborzu w reżyserii Jerzego Gruzy, scenografii Alicji Wirth i choreografii Witolda Grucy jest fugą paradoksów i absurdalnych sytuacji życiowych oraz spostrzeżeń na tematy powszednie i otaczające. Mimo szafowania karykaturą i czymś, co bym wolał nazwać nie nadrealizmem, ale metrealizmem, czyli pozornymi nieprawdopodobieństwami, ma wyraźną myśl przewodnią: uszanujmy, nie zniszczmy do reszty specyficznej grupy majstrów od wszystkiego, bo kiedy wielkie obiekty uprzemysłowionej cywilizacji zawodzą i walą się, ta gromadka "złotych rączek" jeszcze nam jakoś umożliwia trwanie. Autorzy uczynili ich odpowiednio zabawnymi. Dali im nawet własny kodeks honorowy fachowca i jako typowych przedstawicieli stworzyli parę: plebejskiego Majstra oraz inteligenta (nawet docenta!), który zdecydował się praktykować w dziedzinie robót praktycznych i pożytecznych, zami