Kazimierz Wierzyński, poeta, prozaik, eseista, zdobywca złotego medalu w konkursie literackim IX Letnich Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 zmarł 13 lutego 1969 r. w Londynie.

Wierzyński, który z m.in. Lechoniem, Tuwimem, Słonimskim, Iwaszkiewiczem i Balińskim, tworzyli Skamander - najsłynniejszą formację literacką międzywojnia - był przede wszystkim poetą, ale też prozaikiem, biografem Chopina, autorem esejów i felietonów teatralnych oraz licznych, rozproszonych w czasopismach, szkiców i reportaży. Urodził się 27 sierpnia 1894 r. w Drohobyczu jako Wirstlein; w 1912 cała rodzina wystąpiła o zmianę nazwiska na Wierzyński. W 1912 r. ukończył liceum klasyczne w Stryju. "Wychowała mnie prowincja () wzbudziło to we mnie sentyment do Stryja, Drohobycza, Sambora i Chyrowa, do tych małych miast i miasteczek, między którymi krążyłem do 18. roku życia. Jako syn emerytowanego wówczas urzędnika kolejowego najlepiej czułem się w okolicach dworca, skąd - jak mi się zdawało - wylatują drogi w szeroki świat lub nadciągają smutki i tęsknoty" - pisał Wierzyński w "Pamiętniku poety". Po latach melancholijny obraz galicyj