7 lutego 1994 r., zmarł Witold Lutosławski, wybitny polski kompozytor muzyki współczesnej, ceniony dyrygent i pianista. Obok Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego jest uznawany przez muzykologów za polskiego kompozytora wszech czasów.

Najwybitniejszy reprezentant polskiej muzyki współczesnej jest też zaliczany do grona klasyków muzyki XX wieku, tak jak Bela Bartók, Siergiej Prokofiew czy Olivier Messiaen. Światową sławę przyniosły mu takie dzieła jak "Muzyka żałobna", "Gry weneckie", "Kwartet smyczkowy", "Preludia i fuga". Twórczość Lutosławskiego muzykolodzy dzielą na kilka okresów. Wczesne utwory, np. "Wariacje symfoniczne" powstałe w 1938 r.; "Symfonia nr 1" - w 1947 r. i "Uwertura smyczkowa" - 1949 r. zaliczają się do nurtu neoklasycznego. Później nastąpił okres związany z folklorem polskim; reprezentują go takie utwory, jak "Mała suita" z 1950 r. i "Koncert na orkiestrę" z 1954 r. Z kolei "5 Pieśni do słów Kazimiery Iłłakowiczówny" (1957) rozpoczyna okres dodekafoniczny. Zalicza się doń także "Muzyka żałobna" powstała w 1958 r. "Gry weneckie" skomponowane w roku 1960 wzbudziły sensację; zapowiadały nurt aleatoryzmu kontrolowanego, oznaczającego wprowadzenie el