- Wierzę w teatr, który opowiada się za afirmacją życia, za pochwałą świata. Rzeczywistość bywa trudna, zła i niesprawiedliwa, ale nawet za najczarniejszą tragedią widać światło. Chciałbym za nim podążać - powiedział PAP dyrektor Teatru Lalka w Warszawie Jarosław Kilian.

PAP: Szopka w pana gabinecie to pamiątka rodzinna? Jarosław Kilian: Moja babcia, która była reżyserem i założycielką Teatru Lalka, kupiła ją od dynastii krakowskich szopkarzy Malików. Malikowie byli tramwajarzami, którzy tworzyli szopki. Ten egzemplarz zrobiony przez Jana Malika pochodzi z 1923 r. Jest nie tylko przepiękną konstrukcją przypominającą wspaniały kościół, ale przede wszystkim scenką do teatrzyku kukiełkowego. Podczas gdy w innych krajach scena szopkowa dla "przedstawień u żłobka Pana Jezusa" przypomina przenośny ołtarz w kształcie szafki, z trzema poziomami, odzwierciedlającymi średniowieczny porządek świata (Niebo, Piekło, Ziemię), szopka krakowska to nie uboga stajenka, ale mini-pałac, kościół w zminiaturyzowanej formie, teatr symultaniczny z aktorami - kukiełkami. Kiedy w XVIII wieku, w Krakowie, doszło do konfliktu między władzami kościelnymi a autorami jasełkowych spektakli i ich niesubordynowaną publicznością,