W teatrze europejskim trudno znaleźć komedię, o której można by powiedzieć, że nie ma w niej nawet śladu Plauta. Zasługą tego rzymskiego komediopisarza jest przede wszystkim dostarczenie komedii zbioru fabuł i intryg, a także galerii postaci-typów, wyposażonych w ludzkie wady.

Mit Amfitriona opowiada o wodzu tebańskim, który po powrocie z wojny zastaje w domu, a co gorsza w alkowie, swojego sobowtóra. W owego sobowtóra wcielił się Jowisz, który zapłonął miłością do Alkmeny i postanowił z nią spłodzić Herkulesa. Znając wierność swojej wybranki, wpadł na pomysł, by przybrać postać jej własnego męża. "Amfitrion" to tragikomedia, w której wiele jest scen wybitnie farsowych. * "Amfitrion" Titus Maccius Plaut tłumaczenie: Ewa Skwara Reżyseria: Andrzej Sadowski scenografia: Andrzej Sadowski muzyka: Małgorzata Tekiel współpraca choreograficzna: Marta Pietruszka obsada: Grzegorz Widera - Merkury, bóg,syn Jowisza Marcin Kaleta - Sozja, niewolnik Amfitriona Zbyšek Radek Joanna Litwin - Alkmena,żona Amfitriona Tomasz Kłaptocz - Amfitrion, król Teb, mąż Alkmeny Rafał Walentowicz - Blefaron, sternik na okrętach Amfitriona Barbara Szotek-Stonawski - Bromia, niewolnica Alkmeny Lidia Ch