Theodoros Terzopoulos należy do tych twórców, którzy lubią systematyzować osiągnięcia i próbują dostarczać odbiorcom z kręgów teatralnych w miarę pełny opis, tak, by znaleźć naśladowców i szerzyć wieść o swoich odkryciach. W maleńkim objętościowo tomie "Powrót Dionizosa" znajdzie się wykładnię pracy z artystami - na poziomie fizycznych doznań - o książce pisze Izabela Mikrut w Teatrze dla Wszystkich.

Autora interesuje ciało, przedstawia teorię trójkątów energetycznych, które splatają się ze sobą i które mogą być uruchamiane czy uaktywniane przez ruch. Zanim jednak do tego dojdzie, opowiada - w filozoficzny sposób - o znaczeniach podstawowych dla siebie pojęć teatralnych. Analizuje ciało, oddech i energię, rytm, improwizację, mowę, zmysły itp. Prowadzi do tego, by po lekturze drobnych tekstów - przemyśleń na temat kolejnych elementów ważnych w sztuce aktorskiej - każdy wyrobił sobie opinię na temat jego podejścia do tworzenia. To buduje płaszczyznę porozumienia, a także wskazuje czytelnikom rodzaj i kierunki artystycznych poszukiwań Terzopoulosa. Każdy z dwunastu minirozdziałów wolny jest od definiowania i konkretności, autor podchodzi do wskazywanych przez siebie tematów intuicyjnie i dba nie tyle o jasność przekazu, co o uruchomienie wrażliwości w odbiorcach. Stawia na poetyckość narracji, na płynną opowieść, w której mieszczą s