Co ja bym zrobił, gdybym sądził, że sztuka nie wpływa na życie? Pewnie bym barany pasał... A może strzeliłbym sobie w łeb? - czytamy w biografii Henryka Mikołaja Góreckiego "Górecki. Geniusz i upór" autorstwa Marii Wilczek-Krupy (wydawnictwo Znak). W czwartek przypada 85. rocznica urodzin kompozytora.

"Co ja bym zrobił, gdybym sądził, że sztuka nie wpływa na życie? Pewnie bym barany pasał... A może strzeliłbym sobie w łeb? Gdybym wierzył tylko w to, co w człowieku najgorsze? Ale przecież w tym człowieku jest również i to, co najlepsze. Gdybym nie miał nadziei? To rzeczywiście - żabki hodować, krowy pasać... Wierzę, że jest coś, co nam czasem pomaga przetrwać, pomaga zrozumieć drugiego człowieka. Co nas pociesza, daje nam chwilę refleksji... Tym czymś bywa też i sztuka" - pisze autorka książki, cytując jeden z wywiadów z Góreckim. Od młodości Henryk Mikołaj Górecki chciał grać na fortepianie, jednak jego ojciec i macocha zakazali mu. Gdy skończył osiemnaście lat postanowił spełnić swoje marzenie. Rano jeździł do pracy w szkole w Radoszowach, gdzie uczył matematyki, historii, muzyki, przyrody i miał wychowawstwo. "Po południu podróż do Rybnika, do szkoły muzycznej braci Szafranków. Jedynej, która otworzyła przed nim drzwi. B