Do bardzo wąskiego grona odbiorców dotrze Małgorzata Budzowska książką "Sceniczne metamorfozy mitu. Teatr polski XXI wieku w perspektywie kulturowej" - raz ze względu na hermetyczny dyskurs, a dwa - samą tematykę. Jednak jest to publikacja naukowa, która pokazuje ciekawe możliwości reinterpretacji klasycznych tekstów w kulturze postmodernizmu - pisze Małgorzata Budzowska w Teatrze dla Wszystkich.

Autorka podejmuje się analizowania pomysłów kilku twórców (znaleźli się tu Maja Kleczewska, Michał Zadara, Jan Klata i Antonina Grzegorzewska) w odniesieniu do wybranych zagadnień z mitologii. Kultura antyczna jest tu punktem wyjścia i źródłem idei, ale nigdy nie stanowi wartości sama w sobie: musi zostać przełożona na język współczesny, wzbogacona o znaki i symbole zrozumiałe dla dzisiejszego wymagającego widza teatru - i odarta z prostych fabuł. Tu nie będzie się liczyć możliwość przetransponowania historii, raczej - transfer znaczeń. Budzowska zajmuje się przekazywaniem informacji na temat inspiracji artystycznych, ale również - odczytuje całe interteksty czy międzykulturowe zapożyczenia, które wpłynęły na finalny kształt dzieła. Traktuje autorka inscenizację mitu jako lekturę dekonstrukcyjną, zresztą na dekonstrukcji opiera większą część swoich analiz. Dzięki nastawieniu na semiotyczne wartości może unikać nużącego dla wielu