"Tchnienie" Duncana Macmillana w reż. Grzegorza Małeckiego w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w tygodniku Idziemy.

Teatr Narodowy rozpoczął nowy sezon artystyczny kameralną sztuką współczesną brytyjskiego autora Duncana Macmillana. Przedstawienie w reżyserii Grzegorza Małeckiego jest ascetyczne w środkach wyrazu, w jednej dekoracji, bez muzyki i efektów oświetleniowych. Ciężar oddania dramaturgii tekstu spada na parę młodych aktorów, Justynę Kowalską i Mateusza Rusina, którzy samotnie stoją na scenie i muszą w skondensowany sposób, poprzez intensywnie podawane dialogi, ukazać dramatyczne relacje między bohaterami. Aktorzy grają parę młodych ludzi, która przebywając w rozmaitych miejscach (domyślamy się tego z dialogów), rozmawia o swoich emocjach, miłosnych doznaniach i zawodach, planach na przyszłość, a także o ogólniejszych problemach społecznych, jak ekologia itd. Reżyser w pracy z aktorami położył jednak nacisk nie na publicystykę, lecz na oddanie wszystkich odcieni więzi psychologicznych i uczuciowych między dwojgiem ludzi. Ciekawy wydaje się