"Koniec miłości" Pascala Ramberta w reż. Doroty Androsz w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Pisze Maciej Stroiński w Przekroju.

"Putin wysłał do łagru te wstrętne, śmierdzące, ostrzyżone na jeża lewicowe lesby z Pissi Rjot. Dożyłam. Chwała Bogu, dożyłam!" (Michał Witkowski, "Wymazane") Cebula ma warstwy, ogry mają warstwy, a ludzie teatru mają pseudonimy. Ja jestem Destroix, dla znajomych Stroix, Miśkiewicz jest Miśkiem, Kwietniewska jest Kwiecią, Zarzecki to Zazio, a Żuk to Żuk. Na Teatr Wybrzeże mówi się Wyżebrze, na spektakl "Masara" - "Masakra", "Maszkara" lub "Makabra", a na kultowy monodram "Sex, drugs & rock'n'roll" - "Seks, prochy i pierdziochy". Miasta teatralne takoż: Wałbrzych jest Wałkiem, a Bydgoszcz jest Bydzią. Chodzi o to, żeby nie mówić normalnie, nazwaniem z cywila. No więc Bydzia, do Bydzi pojechałem, która ostatnio zaznała totalnej rewolucji, ale nie na lewicowej licencji, przeciwnie. Mniejsza szansa, że zastanę Bydzię w Krakowie na Boskiej Komedii. I co ja teraz zrobię bez tych wieców, workshopów, procesów, kołchozów w reżyserii Rubina, Sz