Elżbieta Karkoszka [mistrzostwo]

Kto pozwolił tak o niej zapomnieć? A jej nudzić się na emeryturze, albo brać udział w peryferyjnych przedsięwzięciach? W znakomitych "Murzynach we Florencji" według Vedrany Rudan, których pod firmą krakowskiego Nowego zrealizowała Iwona Kempa, jest staroreżymową komunistką jeszcze od Tity, pełną żalów do losu za przegraną młodość i niespełnione życie. Spektakl jest rewią wynaturzających się w groteskę resentymentów wszystkich do wszystkich, ona ma na twarzy błogi uśmiech babuni, spod którego błyskają kły nienawiści i złośliwości wobec pozostałych członków rodziny, absurdalne rojenia o wycieczce do Florencji, gdzie od Murzyna na parkingu łaskawie kupi parasol (i popieści swą chwilową wyższość). Na samym dnie jest jeszcze pogarda dla samej siebie przegryziona przez wisielczy humor. Złożony, dość odrażający portret zbudowany prawie bez działań scenicznych - tylko wyrazem twarzy, tonem głosu, spojrzeniem.