Teatr Mały wystąpił z prapremierą odnalezionej po wojnie sztuki Witkacego. Jest to przedsięwzięcie ambitne i ryzykowne, jako że tekst zachował się we fragmentach, bez tytułu i bez spisu osób, gdzie Witkacy miał zwyczaj podawać wyczerpującą charakterystykę postaci. Nie odnaleziono też w zapiskach Witkacego żadnych wzmianek czy komentarzy, które rzuciłyby światło na intencje autorskie. Wydawcy nazwali ten utwór "Dramatem nie rozpoznanym". Prawie w całości zachował się akt drugi, większy fragment aktu trzeciego i urywek pierwszego. Z tego niekompletnego materiału wyłania się wyraźnie główna problematyka sztuki. Jak pisze Konstanty Puzyna, "dyskutuje (ona) sprawę miejsca etyki w systemie myślowym Witkiewicza - sprawę, której Witkacy nawet w pismach teoretycznych nie poświęcał wiele uwagi, raz wyrzuciwszy etykę poza obręb Ontologii Ogólnej". Dyskusja o idei dobra toczy się między dwoma głównymi bohaterami, Józefem i Kamakiem. Józef głosi i