"Wyjeżdżamy" wg Hanocha Levina w reż. Krzysztofa Warlikowskiego w Nowym Teatrze w Warszawie. Pisze Maciej Stroiński w Przekroju.

Motto: "Po każdym przedstawieniu dopada cię przeczucie, że może niepotrzebnie je zrobiłeś. Może zrobiłeś je dla siebie, a może dla zespołu i dla siebie. Mam poczucie wyobcowania. Moje spektakle przestały narzucać dyskurs w teatrze" (Krzysztof Warlikowski w programie do "Wyjeżdżamy") Po tym przedstawieniu już w pełni rozumiem, dlaczego Celińska postanowiła nie grać więcej u Warlika. BO JUŻ GRAŁA. W tym najnowszym też już grała, bo ten reżyser już nieraz robił ten spektakl. Krzysztof Warlikowski robi przedstawienie Krzysztofa Warlikowskiego. Niby oczywiste, ale niekoniecznie, gdy się zastanowić. Jego twórczość dramatyczna polska jest niczym żubrówka: wysokojakościowy produkt eksportowy o gwarantowanym składzie. Te same tematy, te same światełka, te same owacje. Dawno nie użyłem w zdaniu słowa "dekadencja", które bardzo tu pasuje, przy tym przedstawieniu. "Wyjeżdżamy" to dzieło dla wiernych fanów chcących Nowego tego samego. Asepty